Uncategorized

സമയമായി! എന്റെ മകനേ നീ ഗർഭപാത്രത്തിൽനിന്ന് തിടുക്കമിറങ്ങിവരിക നിനക്കായി കാത്തുവെച്ച നാട് കണ്മുന്നിൽ കത്തിച്ചാമ്പലാവും മുമ്പ് നിന്റെയീ രാജ്യം വെറും മണ്ണല്ല, ഈ മണ്ണിന്റെ വിധി കണ്ടറിഞ്ഞ് മുൻപേ മരിച്ചടിഞ്ഞ കടലുമല്ല, നിന്റെ രാഷ്ട്രം നിന്റെ ജനതയാണെന്ന് എനിക്കു നിന്നെ അറിയിക്കാനുണ്ട് മഹാമാരി പോലെ വന്നുവീഴുന്ന ബോംബുകളാൽ ഛേദിക്കപ്പെട്ട ശരീരങ്ങൾ അഴകുറ്റ നിഷ്കളങ്കരായ മനുഷ്യരായിരുന്നുവെന്നും അവർക്ക് നിന്നെപ്പോലുള്ള കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും തണുത്ത ശവപ്പെട്ടികളിൽ മരിച്ചവരോടൊപ്പം ഒളിച്ചിരുന്ന് ഭയന്നുപിടയ്ക്കുന്ന ജീവനുമായി ഒരനാഥജന്മം ജീവിച്ചുതീർക്കാൻ അവർ ബാക്കിയാവുമായിരുന്നെന്നും നിന്നോടു പറയേണ്ടിവരുമോ…

நேரம் மிச்சமில்லை அம்மாவின் கருவில் இனியும் தங்கியிருக்காதே என் சின்ன குழந்தையே விரைந்து வா உனக்காக ஏங்குகிறேன் என்பதற்காக அல்ல இங்கு போர் நடந்து கொண்டிருக்கிறது என்பதற்காகதான் நீ பார்க்க வேண்டும் என்று நான் விரும்பிய தேசத்தை நீ பார்க்காமல் போய்விடுவாய் என்கிற பயம் எனக்கு. உனது தேசம் நிலமல்ல நமது விதியை முன்பறிந்து மரித்த கடலும் அல்ல: அது உன் மக்கள் குண்டுகள் அதை உருக்குலைப்பதற்கு முன்பு வந்து அதைப் பார் விட்டுச் சென்றவர்கள் எல்லாம்…